GazetaTjeter.com
Analiza e lajmit

“No justice, no peace”, me këngë kundër racizmit – VOL. 1

Të indinjuar si shumë nga ngjarjet e fundit në Minneapolis – ku verbëria raciste e një polici dhe shfaqja e tij e kotë e forcës shkatërruan brutalisht jetën e afro-amerikanit George Floyd – kemi mbledhur për ju, në një compilation ideal, zërat dhe notat që me të gjithë forcën kanë ditur të shprehin gjatë dekadave një ndjenjë vëllazërimi dhe përbuzjeje për barrierat kulturore.

Hurricane – Bob Dylan (1975)

Kënga hapëse e ‘Desire’, teksti i Dylan dënon arrestimin e padrejtë të boksierit Rubin “Hurricane” Carter, i dënuar si një vrasës i shumëfishtë për gati njëzet vjet pa prova. Në ’88 ranë të gjitha shpifjet ndaj tij, sepse “akuza ishte bazuar në motive racore”. Në 1974, nga burgu, Carter i kishte dërguar Dylanit autobiografinë e tij ‘The Sixteenth Round’ dhe që aty britaniku kishte ndier ngarkuar detyrën për t’i dhënë atij zërin e duhur për të gjetur drejtësi.

Blackbird – Beatles (1968)

Kënga ‘White Album’ gjen tek një i ri dhe guximtar simbolin e zgjimit të ndërgjegjes dhe luftës së Black Power në SHBA. Pikërisht gjatë këtyre ditëve, i tronditur nga vrasja e Floyd, McCartney ka kujtuar kur, më 1964, Beatles kishte refuzuar të interpretonte në Jacksonville, Florida, në një teatër ku platea e të bardhëve ishte e ndarë nga ajo e zezakëve. Vunë atëherë nëpërmjet kotratës këndvështrimin e tyre dhe realizuar “të parin koncert të të gjitha kohërave përpara një publiku të pandarë”.

We shall overcome – Joan Baez (1963)

Himni historik pacifist dhe flamur i të drejtave civile, u nxor në pah nga i madhi Pete Seeger në kthesën e viteve Pesëdhjetë dhe Gjashtëdhjetë. Që nga viti 1963 ai është i lidhur pazgjidhshmërisht me zërin engjëllor të Joan Baez, që e këndoi edhe në ditët Marshimit në Uashington, në krah të Martin Luther Kingut. Ende sot të ardhurat nga të drejtave të këngës shkojnë në një fond kushtuar ngjarjeve kulturore afro-amerikane në jug të vendit.

Ebony And Ivory – Paul McCartney & Stevie Wonder (1982)

Kënga – prepotente e viteve Tetëdhjetë – bazohet në metaforën elementare të tasteve bardhë e zi të pianos, të cilat nuk mund të bëjnë pa njëri-tjetrin dhe na thonë se, ashtu si materialet që i përbëjnë, njerëzit në tokë nuk janë të plotë përveçse kur janë bashkë, “në harmoni të përsosur”. E përsosur sa e përsosur është amalgama midis dy zërave, dhe kjo gjë nuk habit duke marrë parasysh thellësinë e miqësisë dhe respektin e ndërsjellë profesional midis muzikantit anglezë dhe afro-amerikan.

Depende – Jarabe De Palo (1998)

Një këngë që mund të duket si një rimë për fëmijë në thjeshtësinë e saj të madhe, por që përmban një arsyetim të thellë mbi atë se si gjithçka është relative. Këndvështrimi është ndryshorja e vërtetë: në lumturi, në kohën që kalon, në ngjyrën me të cilën sheh botën. Do të mjaftonte të ktheheshim kokëposhtë dhe gjithçka do të dukej ndryshe, thjesht spostohuni disa qindra kilometra dhe vendi në qendër të hartës nuk është më i yti, thjesht vendosni veten në vend të tjetrit që racizmi të shkrihet në erë.

Ju gjithashtu mund të pëlqeni