Michel kundërshton von der Leyen: në marrëveshjet me Uashingtonin për lëndët e para, ajo ka shkuar shumë larg. Dhe sipas tij, rrezikon të tjetërsojë Evropën dhe Kinën
Ursula von der Leyen ka tërbuar Charles Michel me vizitën e saj përtej Atlantikut në oborrin e Joe Biden, ku u përpoq të kërkonte një marrëveshje mbi ‘Inflation Reduction Act dhe të ardhmen e marrëdhënieve ekonomike SHBA-Evropë. Në qendër të polemikave është Inflation Reduction Act dhe përgjigjet e dhëna nga Komisioni Evropian, që sipas Michel kanë marrë formën e një hapi përpara nga von der Leyen gjatë takimit ballë për ballë me shefin e Shtetit amerikan në Shtëpinë e Bardhë.
Presidentja gjermane e Komisionit Evropian dhe kreu i Shtetit amerikan, në një deklaratë të përbashkët, deklaruan të premten se duan të negociojnë për faktin se vitet në vijim do “të bëhet e mundur që lëndët e para të nxjerra ose të përpunuara në Bashkimin Evropian mund të mund të përdoren në SHBA” duke kontribuar në tranzicionin e përbashkët energjitik. Dhe, në perspektivë, sfida e gjithanshme me Kinën. Hi syve për presidentin belg të Këshillit Evropian, i cili do t’i kishte kërkuar aparatit të tij ligjor nëse ajo e von der Leyen nuk ishte një shkëputje përpara.
“Argumenti i Këshillit është se Komisioni – burokratët e pavarur të të cilit kanë rolin kryesor në drejtimin e politikës tregtare të bllokut – duhet të konsultohet më shumë me kryeqytetet kombëtare përpara se të nxitojë drejt masave që mund të irritojnë Pekinin”, vëren Politico.eu . Michel synon të kujtojë se është Këshilli, dhe jo Komisioni, ai që përfaqëson shpirtin më të thellë të Evropës dhe interesat e Shteteve, si dhe padyshim që është autoriteti zyrtarisht i rangut më të lartë të Bashkimit Evropian, fjala e fundit e të cilit duhet për pëlqimin e kryeqyteteve kombëtare. Gjithçka përveçse të etur për një luftë me Pekinin.
Zërat u përhapën në të gjithë Brukselin më 13 mars. Aq sa Komisionit iu desh të ndërhynte nëpërjet zëdhënëses Dana Spinant: “Në takimet e ndryshme të Këshillit Europian në të cilat diskutuam mbi Kinën, presidentja von der Leyen ka qenë e qartë mbi nevojën për të shmangur rënien apo rikthimin në situata të varësisë nga sektorë të rëndësishëm si lëndët e para”, ka preçizuar Spinant në një konferencë shtypi, duke kujtuar marrëveshjen e së premtes SHBA-BE si pjesë e agjendës së G7 të udhëhequr nga Japonia për një nxitje të sigurisë ekonomike.
Michel mendon në thelb se njehsimi me SHBA-në dhe heqja dorë nga autonomia strategjike evropiane mbi teknologjinë dhe tranzicionin green do t’i dhurosh një terren kompetitiv komunitar Washingtonit. Michel i referohet sektorëve evropianë më të lidhur me boshtin franko-gjerman, me vizionin e Thierry Breton, Komisionerit për Industrinë, dhe të ish-kancelares Angela Merkel të ngritur mbi një Evropë autonome në zinxhirët e furnizimit dhe në sektorë kritikë të pavarur si nga Kina dhe nga Shtetet e Bashkuara.
Ndërsa Ursula von der Leyen, ka dëshmuar se për shumë çështje, nga vaksinat për Covid-19 te armët në Ukrainë është një atlantiste e hekurt. Edhe kundër vetë interesave të Gjermanisë së tij. “Shefi i tij i kabinetit Bjoern Seibert ka vepruar si kanali kryesor midis Brukselit dhe Uashingtonit gjatë vitit të kaluar, duke negociuar drejtpërdrejt me figura të nivelit të lartë të administratës amerikane, si këshilltari i Sigurisë Kombëtare, Jake Sullivan dhe ish-Zëvendësin e Sigurisë Kombëtare për ekonominë ndërkombëtare, Daleep. Singh”, shton Politico.
Michel kërkon që vullneti i lirë i Shteteve dhe negociatat e tyre të vazhdueshme të hapin një mandat për Komisionin për të përcaktuar udhëzimet për marrëdhëniet me SHBA. Ndërsa për von der Leyen, nevojë është ajo e sigurisë përballë garantit të përtej Atlantikut në një fazë ku lufta në Ukrainë i afron në frontin gjeopolitik të dyja anët e oqeanit. Realiteti flet për një Evropë të ndarë në të cilën Komisioni po bën hapa përpara, në të cilën paraardhësit e von der Leyen, si Juan Manuel Barroso dhe Jean-Claude Juncker, nuk ishin shtyrë kurrë, madje as në kohën e masave shtrënguese ku Këshilli i ishte kundërvënë shpesh ashpërsisë ekstreme të pushtetit të Komisionit. Dhe përballë ndarjes evropiane, ai që përparon është Uashingtoni. Gjithnjë e më vendimtar në fushën perëndimore falë edhe divide et impera në fushën komunitare.
Konfirmohet gjithashtu edhe natyra jofunksionale e çiftit drejtues të Evropës. Që nga rasti shumë i ashpër Sofagate i Stambollit në fillim të 2021, në të cilin Rexhep Tajip Erdogan detyroi “goditjen e karriges” nga von der Leyen, e cila nuk u ndje e mbrojtur nga Michel gjatë vizitës komunitare në Turqi, marrëdhëniet midis të dyve janë plasaritur gradualisht. Dhe vitet e fundit ato kanë vazhduar në drejtim gjithnjë e më në rënie. Duke rrezikuar aftësinë e BE-së për të reaguar me shpejtësi përballë krizave dhe duke e bërë, ditë pas dite, edhe më vendimtar rolin e Shteteve që mbajnë topin e lojës për të ardhmen e Evropës. Edhe për çështje si reagimi ndaj subvencioneve industriale të SHBA-së dhe marrëdhëniet komplekse ekonomike dhe teknologjike me Kinën. – Il Giornale.it-Gazetatjetër.com