Zamir GJURGJI – Shkëlqimi dhe rënia e sh.Selfi dhe 85 motet e tij

A mund të kuptohet si e ka shpërdorur jetën e një poeti regjimi i vjetër? Shihni si e shpërdor vdekjen klinike të vargut të tij regjimi i rilindur. Në këtë kuptim regjim i ri dhe i vjetër, nuk ka kuptim. Merr kuptim, si shprehje e nënvetëdijes: regjimi në moshë të re(fidan) dhe të vjeter(të thyer). Aq sa mund të ndahet Fatosi nga Nano, Lenini nga Marksi. Fakti: Reagimet partiake janë të njësuara; ato qytetare të larmishme. A i preu barku partitë per vargun e poetit apo i kruhet barku për varganin e mbështetësve të prillit? A mund të ndahet poeti nga Partia? Si mund të kuptohet vargu që jetën poeti ia përkushton Partisë e udhëheqësisë? Vetëflijimi është përzgjedhje vetjake, nuk ia gjykoj se nuk e gëzoj këtë tagër. Gëzon(te) të drejtën e tij. A mund të ndahet Majakovski nga Partia? Ta lësh bonjak, është padrejtësi më vete. Nëse ka qenë stihia e tij, vështire ta ndash. Do të ishte gjykim i padrejtë t’ia ndash shpirtin nga vepra.

Deri ku shkon hipokrizia poetike? Deri atje ku Ismail Kadareja i bëhet “purgatori” pas vdekjes, ndërkohë qe ishte “ferri” i tij në jetë! Për të bërë “paqe” me shpirtin e tij?! A mund ta gjejë pas 85-ve një shpirt i trazuar sokaqeve të marrinave ideo-kulturologjike?

E kam të vëshirë ta besoj, gjithsesi nuk ia vë vulën… Pragnobelisti, e di! Iku nga kjo jetë vargu i një poeti, pa dyshim, me të shumtit; që jetën e kishte të lidhur me vegjëlinë e Partisë dhe të udhëheqësisë së madhështisë. Është fakt. Ishte i çiltër në vargun e tij dhe prirjen e tij. Hipokrizia ishte kafshatë që s’kapërdihej, ashtu siç ishte mjerimi që Partia e tij ia pllakosi vegjëlisë së tij.

A do t’i mungojë vargut të pëlqyesve të tij, sigurisht. Edhe ky është një fakt me varg. A do të vijojë vargani i atyre që e kanë urryer e dashur në këtë jetë, dikush për smirë profesionale brenda llojit e të tjerë për frymën e kohës? A do t’ia kujtojnë Edveri dhe Erveri “Kështjellën” e tij me dasmën e tij? Pa ndërprerje. A mund të ndahet fryma nga vepra? Atë botë po, këtë botë jo. E sotmja është dëshmi e gjallë. E nesërmja, me zë e figurë.

Personalisht e gjej më të udhës të mbetem i përkorë, sesa të korr e shij fjalë në erë, kur ende s’janë hedhur lopatat me dhe mbi arkivolin e vargut të tij. Një njeri i sinqertë meriton sinqeritet: Të tilla janë lotet e familjes ideologjike të varganit të vargut. Të tjerat, lotë krokodili apo lotë arfificialë të yshtur me produkte farmaceutike. Na duhet, prandaj…i bëjmë temena! S’na e ndjen fare, ama…i bëjmë hosana!

Ndërkohë që shumë “mbështetës” të tij, shokët dhe shoqet Selfie, kanë heshtur gjatë jetës së tij dhe e kanë hapur gojën sa një kamare, tani që iu iku nga duart vargu gjeneral i ushtrisë së pakallur. Nga duar që janë lëvyrur e lëvyren hipokrizisht sa më s’ka. Këtë nuk e meriton poeti. Edhe pse sovjetik e xhonsovjetik…

Sepse është hipokrizia vetë, shkalla e fundit e saj: kur të jepet një e drejtë, e tepron me të dhe sillesh padrejtësisht. Më e vështira për t’u vetëpranuar.

Kjo është edhe sfida e qenies njerëzore me vdekjen klinike të vargut të poetit, për të mos rënë pre e ngasjes, e shkallares më të vështirë të hipokrizisë së kësaj jete. Shkallët e para janë më të dukshme: kur flet dhe gënjen, kur premton dhe s’mban premtimin. Kur të jepet një e drejtë, të sillesh padrejtësisht… Kjo e fundit përcakton mirë e qartë ditën e fundit të ndërbotësisë. S’ma ke borxh hipokrizinë, poet pragnobelist, prandaj edhe s’ta ofroj…


Ju, sigurisht, jeni të lirë t'i përdorni materialet tona, por në çdo rast duke cituar medien dhe autorin.
Ju gjithashtu mund të lexoni
VINI RE: Disa materiale në këtë hapësirë janë marrë nga interneti, duke u vlerësuar si në përdorim publik. Nëse subjektet e pranishme në foto ose video, apo autorët do të kenë diçka në kundërshtim me publikimin, do të mjaftojë të kërkojnë heqjen duke dërguar një email në: kontakt@gazetatjeter.com. Ne do të marrim masa sa më shpejt të jetë e mundur.